We zijn nu een weekje thuis en hebben onze dagelijkse bezigheden weer opgepakt, zitten weer in het normale ritme van alle dag en hebben onze verhalen al vaak mogen vertellen.
Nu is het tijd om alles op een rijtje te zetten. Is het gegaan zoals we gedacht hadden, is het voor herhaling vatbaar etc..
Ons doel was tot Santiago(of Fenesterre) te fietsen, we hadden geen missie, puur sportieve prestatie. Het is ons gelukt met 35 dagen fietsen. Voor ons was die tijd voldoende, mensen met meer interesse voor geschiedenis zullen er waarschijnlijk langer over doen. Het is van belang dat je conditie goed is, met vooraf een goede training. Je fiets moet voldoende versnellingen hebben, wij hadden onze gazelle van 8 jaar met 27 versnellingen en die voldeed prima. Niet teveel meenemen, alles wat wij ben ons hadden hebben we ook gebruikt.
Wij hadden het geluk dat de weergoden meestal goed gezint waren en konden iedere dag onze tocht die we gepland hadden ook fietsen. Er was wel eens regen en de camping waar je naar toe wilden was nog gesloten of was er niet meer, dan maar naar een refugo of een hotelletje, iedere dag kwamen we weer goed terecht.
De saamhorigheid onderweg met de andere pelgrims was voor ons een hele mooie en belangrijke ervaring. Ieder had zijn eigen redenen, maar allemaal hadden we het zelfde doel en dat was Santiago halen. We zagen 2 weken iedere avond 2 Italianen, die we dan begroeten, maar praten konden we er niet mee, ze spraken alleen Italiaans. In Santiago op het plein zagen we ze weer en hebben elkaar toen de hand geschud en een schouderklopje gegeven. Met Marius, Henk, Lucie, Albert, May en Frans hebben we een speciale band opgebouwd en we hopen ze zeker nog eens te ontmoeten.
En dan sta je op het plein voor de kathedraal na 2800 km fietsen, eerste gedachten, yes we hebben het gehaald, tegelijkertijd denk je, jammer aan een hele mooie tocht is nu een einde gekomen. We hebben elke dag met plezier gefietst, aardige mensen ontmoet, Cruz de Ferro waar Chris zijn stenen die hij van thuis mee had gebracht, bij het kruis heeft gelegd, heel veel mooie natuur, prachtige kerken en steden gezien, hoge bergen en diepe dalen, m.a.w. we hebben ontzettend genoten en willen zeker nog eens zo iets ondernemen. Dit is iets waar je je verdere leven op terug kunt kijken en nog heel veel over kunt praten en ook wij zullen weer andere mensen via internet gaan volgen, die deze toch wel heel speciale tocht gaan ondernemen.
We willen nog even verwijzen naar de site van May en frans, die hebben zo'n geweldig verslag dat moet je gelezen hebben. http://mayfransnaarsantiago.blogspot.com/
vrijdag 17 juli 2009
maandag 13 juli 2009
dag 39
Woensdagmorgen, we werden al wat ongeduldiger, toch nog maar even naar de stad naar de overdekte marktplaats. Dat zijn van die hele oude gebouwen waar binnenin een soort winkeltjes zijn waar de mensen hun waren verkopen, o.a. vis, rundvlees, varkensvlees [van een varken verkopen ze werkelijk alles incl. de snuit], kaas, veel groenten en fruit. De mensen van het platteland komen ook met hun zelf geteelde groenten en fruit en hebben een plaatsje buiten de markt, meestal op de grond. Nog even een kopje kofie gedronken en terug naar de camping om Frans en May uit te zwaaien. Daarna begonnen wij met opruimen en afbreken van de tent om langzaamaan richting vliegveld te fietsen. Onderweg bij een fietsenmaker onze trappers al even los laten draaien omdat dat met een gewone sleutel bijna onmogelijk is. We vroegen wat het kosten en hij zei dat we maar een ansichtkaart uit Holland moesten sturen, dat vroeg hij aan iedereen. Hij had al een hele verzameling vanover de gehele wereld. Bij het vliegveld in de buurt, lekker gegeten en daarna richting onze slaapplaats, eerst de fietsen gedemonteerd en daarna neergestreken op de banken, Chris ging al snel zijn luchtbed opblazen en ging daar opliggen. We waren met 10 personen die daar de nacht doorbrachten. Om 05.30 uur kwam er weer leven in de brouwerij en het werd al gauw tijd om in te checken. Het verliep allemaal voorspoedig, de vlucht was precies op tijd, Hans en Mientje stonden ons al op te wachten in Frankfurt. Na wat gegeten te hebben, snel naar huis want de kinderen waren er al uren. Wat waren de jongens weer gegroeid in 6 weken tijd. We werden verwelkomd met slingers en taart en de stoep was mooi opgevrolijkt met stoepkrijt. Snel een foto,want het begon te regenen. Er was zelfs [kinder]champagne, Tijm mocht ook mee proosten en drinken.
Heerlijk om zo thuis te komen, wat hadden we iedereen gemist, maar nu konden we ze weer heerlijk knuffelen. Tijm wilden maar dat ik met hem speelden, iedere minuut iets anders, zodat het hele huis al snel veranderde in een grote speelkamer, heerlijk. Jiste en Christiaan herkenden ons gelukkig ook nog. Oma was ook heel blij dat we de tocht zo goed volbracht hadden. Na nog met zijn allen te hebben gegeten, ging iedereen huiswaarts en konden wij gaan opruimen en dan zit je weer meteen in het goede ritme, wasmachine aan, afwasmachine aan. Hadden we niet vaak gezegd dat we dat allemaal konden missen? Ja, onderweg wel, maar thuis toch maar niet, want ook de ruime badkamer en ons heerlijke bed werd al snel gevonden.
Heerlijk om zo thuis te komen, wat hadden we iedereen gemist, maar nu konden we ze weer heerlijk knuffelen. Tijm wilden maar dat ik met hem speelden, iedere minuut iets anders, zodat het hele huis al snel veranderde in een grote speelkamer, heerlijk. Jiste en Christiaan herkenden ons gelukkig ook nog. Oma was ook heel blij dat we de tocht zo goed volbracht hadden. Na nog met zijn allen te hebben gegeten, ging iedereen huiswaarts en konden wij gaan opruimen en dan zit je weer meteen in het goede ritme, wasmachine aan, afwasmachine aan. Hadden we niet vaak gezegd dat we dat allemaal konden missen? Ja, onderweg wel, maar thuis toch maar niet, want ook de ruime badkamer en ons heerlijke bed werd al snel gevonden.
dinsdag 7 juli 2009
dag 37 en 38
We zijn nog steeds op een camping in Santiago, waar een zwembad bij is, maar helaas hebben daar nog geen gebruik van gemaakt omdat het weer maar matig is. We halen amper de 20 graden en af en toe klein buitje, voornamelijk bewolkt. We kunnen wel heerlijk uitrusten en af en toe een middagdutje doen zodat we uitgerust thuis komen.
Gisteren al naar het vliegveld gefietst, 10 km klimmen van hier, om te kijken hoe we het met de fietsen moeten doen, we hoeven ze niet in een doos in te pakken, wel het voorwiel eruit, trappers eraf, stuur draaien en het zadel omlaag. Allemaal geen probleem en het ticket is al uitgeprint. Waarschijnlijk gaan we hier woensdagavond laat weg en verblijven we op het vliegveld, want we moeten half 8 ´s morgens inchecken en met de fietsen zijn we waarschijnlijk wel even bezig. We laten vandaag May en Frans even informeren of we daar wel kunnen verblijven ´s nachts, want die vliegen morgen en gaan vandaag nog even kijken. Als alles goed is vertrekken we dan donderdag om 9.40 uur en zijn rond 12.00 uur in Frankfurt waar Hans ons komt ophalen.
Zondag naar de mis geweest, waar alle hoeken van de kathedraal bezet waren enkele duizenden mensen. Een nonnetje zong voor. Een kardinaal(?) een pastoor en veel andere dienaars gingen de viering voor. Alle landen werden vernoemd van waaruit pelgrims waren aangekomen, echt van over de gehele wereld. Het wachten was op het wierookvat, iedereen had zijn fototoestel in de aanslag. Het was ook indrukwekkend (beetje een attractie) wat we te zien kregen. Het wierookvat zat aan een dik touw, wat door zes mannen werd bediend en daardoor door de kerk werd geslingerd, eerst langzaam en laag later sneller en hoger, vandaar dat wij het ook wel een attractie vonden.
Het eigenlijke doel van het wierook vat was, dat als de pelgrims in de dienst kwamen, die allemaal niet zo´n frisse geur meer bij zich droegen dan kon de wierook de luchtjes verdrijven. Waarschijnlijk is het aangepast, want nu wordt het op het eind van de viering pas gedaan en de meeste pelgrims ruiken redelijk fris.
Uiteraard kon je in de kathedraal ook een kaarsje opsteken alleen jammer dat er geen echte kaars aan te pas kwam. Je kon je euro in een automaat doen en naar gelang je er euro's in stopten gingen er electrische kaarsjes "branden". Deed wel afbreuk aan het geheel, maar uit veiligheidoverwegingen is het wel te begrijpen en zo blijven ook de muren schoon.
Gisteren al naar het vliegveld gefietst, 10 km klimmen van hier, om te kijken hoe we het met de fietsen moeten doen, we hoeven ze niet in een doos in te pakken, wel het voorwiel eruit, trappers eraf, stuur draaien en het zadel omlaag. Allemaal geen probleem en het ticket is al uitgeprint. Waarschijnlijk gaan we hier woensdagavond laat weg en verblijven we op het vliegveld, want we moeten half 8 ´s morgens inchecken en met de fietsen zijn we waarschijnlijk wel even bezig. We laten vandaag May en Frans even informeren of we daar wel kunnen verblijven ´s nachts, want die vliegen morgen en gaan vandaag nog even kijken. Als alles goed is vertrekken we dan donderdag om 9.40 uur en zijn rond 12.00 uur in Frankfurt waar Hans ons komt ophalen.
Zondag naar de mis geweest, waar alle hoeken van de kathedraal bezet waren enkele duizenden mensen. Een nonnetje zong voor. Een kardinaal(?) een pastoor en veel andere dienaars gingen de viering voor. Alle landen werden vernoemd van waaruit pelgrims waren aangekomen, echt van over de gehele wereld. Het wachten was op het wierookvat, iedereen had zijn fototoestel in de aanslag. Het was ook indrukwekkend (beetje een attractie) wat we te zien kregen. Het wierookvat zat aan een dik touw, wat door zes mannen werd bediend en daardoor door de kerk werd geslingerd, eerst langzaam en laag later sneller en hoger, vandaar dat wij het ook wel een attractie vonden.
Het eigenlijke doel van het wierook vat was, dat als de pelgrims in de dienst kwamen, die allemaal niet zo´n frisse geur meer bij zich droegen dan kon de wierook de luchtjes verdrijven. Waarschijnlijk is het aangepast, want nu wordt het op het eind van de viering pas gedaan en de meeste pelgrims ruiken redelijk fris.
Uiteraard kon je in de kathedraal ook een kaarsje opsteken alleen jammer dat er geen echte kaars aan te pas kwam. Je kon je euro in een automaat doen en naar gelang je er euro's in stopten gingen er electrische kaarsjes "branden". Deed wel afbreuk aan het geheel, maar uit veiligheidoverwegingen is het wel te begrijpen en zo blijven ook de muren schoon.
zondag 5 juli 2009
dag 36
Vanuit het regenachtige Santiago nog een berichtje. Straks gaan we naar de mis met Henny en Emanuel en zien daar ook weer Marius en Henk, Lucy en Albert, die we gisteravond ook al omtmoet hebben. May is bij ons op camping, we ontbijten samen en Frans en Gerrie zijn in een hotel, maar die zien we vast vandaag ook wel weer.
Gisteren naar Finesterre geweest, een mooie rit veelal langs de kustlijn. We hadden prachtig zonnig weer. In Noia, een aardig havenplaatsje, gebruikten we de lunch in een echt dorpskroegje. De plaatselijke bevolking, voornamelijk mannen zaten al aan een heerlijk glas wijn en de dames met tassen vol boodschappen kwamen ook even langs. Ze hadden daar heerlijke bocadillo's en de hammen hingen boven onze hoofden te drogen.
Weer verder richting Finisterre via een prachtige kustweg. In de verte zagen we ons einddoel al liggen. Je kon er helemaal met de auto komen, maar wij hebben een heel stuk gewandeld.
Dan kom je hoog op de rotsen en zie je alleen de zee en de horizon. Kilometerpaal 0,00 km staat er ook, het einddoel is bereikt. We hebben er mooie foto's kunnen maken.
Gisteren naar Finesterre geweest, een mooie rit veelal langs de kustlijn. We hadden prachtig zonnig weer. In Noia, een aardig havenplaatsje, gebruikten we de lunch in een echt dorpskroegje. De plaatselijke bevolking, voornamelijk mannen zaten al aan een heerlijk glas wijn en de dames met tassen vol boodschappen kwamen ook even langs. Ze hadden daar heerlijke bocadillo's en de hammen hingen boven onze hoofden te drogen.
Weer verder richting Finisterre via een prachtige kustweg. In de verte zagen we ons einddoel al liggen. Je kon er helemaal met de auto komen, maar wij hebben een heel stuk gewandeld.
Dan kom je hoog op de rotsen en zie je alleen de zee en de horizon. Kilometerpaal 0,00 km staat er ook, het einddoel is bereikt. We hebben er mooie foto's kunnen maken.
zaterdag 4 juli 2009
dag 35
50 km Arzua - Santiago
Om 07.00 uur staan we op en maken we een heerlijk ontbijtje voor ons vieren, Gerry is gisteravond weer met de bus teruggegaan naar het hotel in Santiago. We hebben een gekookt eitje, tosti's, fruit, puddinkje alles erop en eraan.
08.30 uur vertrokken we voor de laatste 50 km en met de finish inzicht ging dat voortreffelijk. We kwamen Santiago binnen fietsen en waren zo enthousiast dat we gewoon tegen het verkeer in fietsen. Wij vonden dat de auto's wel even met ons rekening konden houden. De meesten deden dat ook wel en wij waren niet de enige fietsers die zo brutaal waren. Er waren al heel veel groepen jongeren die de eindstreep ook hadden gehaald en door hen werden wij ook verwelkomt met applaus en gezang. Na wat klimwerk (de trappen op met de fiets) kwamen we eindelijk op het plein voor de kathedraal. Daar stond Gerrie, Frans zijn vrouw, al met een prachtig spandoek haar mannen op te wachten. Daar sta je dan in een keer aan de eindstreep, een heel vreemd gevoel. Emotioneel, elkaar gefeliciteerd met de overwinning, rondkijkend of we nog meer bekende aan de eindstreep zagen, maar ook van: dit was dan ons doel en wat nu. Snel de kinderen gebeld zodat ze ook even konden meegenieten van de juichstemming op het plein . Daarna de kathedraal ingelopen, op zoek naar het kantoor voor ons diploma. Het bleek daar niet te zijn, maar een straatje verder. Daar was het veel te druk, dus eerst maar even eten. Terwijl we zaten te eten kregen we een smsje van Henny en Emanuel, die waren inmiddels ook in de stad. Een kwartiertje later stonden we oog in oog op het grote plein, kei mooi. De eerste felicitaties kwamen inmiddels ook binnen via de telefoon, dat doet je bijzonder goed. Daarna de camping op gaan zoeken, tentje opgezet en toen werd onze tent nog mooi versierd door Henny en Emanuel met ballonnen en papierslinger met daarop '"chris en nelly geweldig". 's Avonds met de fiets de stad in. We waren een bezienswaardigheid, 7 fietsen op een rij. Daar heerlijk gegeten en een gezellig kroegje opgezocht. De wijn smaakten overheerlijk en de stemming zat er goed in.
Na twaalven ging Frans en Gerry naar het hotel en wij zochten ons tentje weer op, om een heerlijk nachtje te slapen, met de wetenschap dat we de volgende dag niet de fiets op hoefden.
Santiago de Compostella heeft 100.000 inwoners. De binnenstad is autoluw mede doordat een aantal straten uitloopt op een trap. Dat hadden wij ook al ondervonden toen we de stad binnen kwamen fietsen. De kathedraal met zijn enorme plein ervoor is indrukwekkend. Binnen in de kathedraal valt ook veel te bekijken o.a. het grote gouden beeld van Jacobus boven het altaarn. Een trap brengt je achter het met edelstenen bewerkte beeld dat je mag omarmen.
De Jacobscrypte met de stoffelijke resten van Jacobus wordt ook druk bezocht.
Op de talloze pleinen staan mensen muziek te maken o.a. met de gaita (Galicische doedelzak).
De vele smalle straatjes met zijn eetgelegenheden, een straat alleen met visrestaurants waar de calamares (inktvis) als een delicatesse wordt aangeboden. En de vele kleine kroegen die 's avonds overvol zitten met luidruchtige Spanjaarden en pelgrims uit alle delen van de wereld. Natuurlijk niet te vergeten de talloze souvenierswinkeltjes die overvol liggen met het symbool van deze tocht de Jacobsschelp.
Om 07.00 uur staan we op en maken we een heerlijk ontbijtje voor ons vieren, Gerry is gisteravond weer met de bus teruggegaan naar het hotel in Santiago. We hebben een gekookt eitje, tosti's, fruit, puddinkje alles erop en eraan.
08.30 uur vertrokken we voor de laatste 50 km en met de finish inzicht ging dat voortreffelijk. We kwamen Santiago binnen fietsen en waren zo enthousiast dat we gewoon tegen het verkeer in fietsen. Wij vonden dat de auto's wel even met ons rekening konden houden. De meesten deden dat ook wel en wij waren niet de enige fietsers die zo brutaal waren. Er waren al heel veel groepen jongeren die de eindstreep ook hadden gehaald en door hen werden wij ook verwelkomt met applaus en gezang. Na wat klimwerk (de trappen op met de fiets) kwamen we eindelijk op het plein voor de kathedraal. Daar stond Gerrie, Frans zijn vrouw, al met een prachtig spandoek haar mannen op te wachten. Daar sta je dan in een keer aan de eindstreep, een heel vreemd gevoel. Emotioneel, elkaar gefeliciteerd met de overwinning, rondkijkend of we nog meer bekende aan de eindstreep zagen, maar ook van: dit was dan ons doel en wat nu. Snel de kinderen gebeld zodat ze ook even konden meegenieten van de juichstemming op het plein . Daarna de kathedraal ingelopen, op zoek naar het kantoor voor ons diploma. Het bleek daar niet te zijn, maar een straatje verder. Daar was het veel te druk, dus eerst maar even eten. Terwijl we zaten te eten kregen we een smsje van Henny en Emanuel, die waren inmiddels ook in de stad. Een kwartiertje later stonden we oog in oog op het grote plein, kei mooi. De eerste felicitaties kwamen inmiddels ook binnen via de telefoon, dat doet je bijzonder goed. Daarna de camping op gaan zoeken, tentje opgezet en toen werd onze tent nog mooi versierd door Henny en Emanuel met ballonnen en papierslinger met daarop '"chris en nelly geweldig". 's Avonds met de fiets de stad in. We waren een bezienswaardigheid, 7 fietsen op een rij. Daar heerlijk gegeten en een gezellig kroegje opgezocht. De wijn smaakten overheerlijk en de stemming zat er goed in.
Na twaalven ging Frans en Gerry naar het hotel en wij zochten ons tentje weer op, om een heerlijk nachtje te slapen, met de wetenschap dat we de volgende dag niet de fiets op hoefden.
Santiago de Compostella heeft 100.000 inwoners. De binnenstad is autoluw mede doordat een aantal straten uitloopt op een trap. Dat hadden wij ook al ondervonden toen we de stad binnen kwamen fietsen. De kathedraal met zijn enorme plein ervoor is indrukwekkend. Binnen in de kathedraal valt ook veel te bekijken o.a. het grote gouden beeld van Jacobus boven het altaarn. Een trap brengt je achter het met edelstenen bewerkte beeld dat je mag omarmen.
De Jacobscrypte met de stoffelijke resten van Jacobus wordt ook druk bezocht.
Op de talloze pleinen staan mensen muziek te maken o.a. met de gaita (Galicische doedelzak).
De vele smalle straatjes met zijn eetgelegenheden, een straat alleen met visrestaurants waar de calamares (inktvis) als een delicatesse wordt aangeboden. En de vele kleine kroegen die 's avonds overvol zitten met luidruchtige Spanjaarden en pelgrims uit alle delen van de wereld. Natuurlijk niet te vergeten de talloze souvenierswinkeltjes die overvol liggen met het symbool van deze tocht de Jacobsschelp.
vrijdag 3 juli 2009
Ze zijn er!!
HOERA!!!!!!!!!!!!!!!!
Ze zijn er!! En als je snel bent, en heeeeeel goed kijkt, zie je ze hier misschien wel op de webcam: http://www.crtvg.es/camweb/index.asp?id=9&mn=COR
Proficiat met de super prestatie!!!!
Ze zijn er!! En als je snel bent, en heeeeeel goed kijkt, zie je ze hier misschien wel op de webcam: http://www.crtvg.es/camweb/index.asp?id=9&mn=COR
Proficiat met de super prestatie!!!!
donderdag 2 juli 2009
Foto's!!
Bijna in Santiago en dan krijgen we eindelijk wat foto's te zien...
Cruz de Ferro, samen met Frans, May, Albert en Lucie.
Foto gemaakt door May tijdens het fietsen in Spanje.
Een heerlijke bocadillo quieso y jamón mixta...
Cruz de Ferro, samen met Frans, May, Albert en Lucie.
Foto gemaakt door May tijdens het fietsen in Spanje.
Een heerlijke bocadillo quieso y jamón mixta...
Dag 34
60 km Portomarin - Arzua
Na een heerlijk gezamelijk ontbijt vertrokken we om 08.15 uur. We kregen al snel een klim van 12 km van 350 naar 720 meter, klimmetjes van 10%.
Vandaag geen cultureel dagje, alleen maar genoten van de natuur, veel eucalyptusbossen die heerlijk geuren. Vanmorgen een beetje motregen gehad, daarna was het volop zonnig en weer een heerlijk temperatuurtje. We hebben dus weer veel geluk. We zijn weer samen gefietst met May en Frans en vernomen dat Henk en Marius al in Santiago gearriveerd zijn.
Via een lange steile klim komen we Arzua binnen en daar staat Gerry Frans al op te wachten, ze hebben onderweg al contact gehad. Gerry was komen vliegen naar Santiago en kwam met de bus naar Arzua. Allebei dol gelukkig en wij maken kennis met Gerry en ook met haar kunnen we het meteen goed vinden. Gerry en ik gaan opzoek naar een mooie slaapplaats en komen terecht in een super de super mooie albergeu met meerdere verdiepingen. Mooie slaapzalen met schoon sanitair, schone lakens, marmeren trappen, wasmachines, droogtrommels. We gaan de mannen ophalen en installeren ons in op dat moment nog lege slaapzaal. 's Avonds zijn alle 40 bedden bezet.
Morgen hebben we nog ruim 50 km te doen, zijn dus mooi op tijd in Santiago en denken daar weer verschillende mensen te ontmoeten die we de afgelopen 5 weken ontmoet hebben.
We worden in ieder geval verwelkomt door Frans zijn vrouw, want die is in Santiago en is vandaag met de bus Frans al komen opzoeken en wij hebben ook al kennis gemaakt. Waarschijnlijk zien we Henny en Emanuel ook nog, want die zijn op doorreis naar Portugal.
Als eerste wordt natuurlijk de kathedraal bezocht en kunnen we ergens ons credicial tonen, waar we dan een getuigsschrift voor krijgen dat we de tocht goed volbracht hebben.
Dan moeten we de terugreis gaan regelen, als we weten wanneer die is, kunnen we ons verdere programma daar op aanpassen.
Na een heerlijk gezamelijk ontbijt vertrokken we om 08.15 uur. We kregen al snel een klim van 12 km van 350 naar 720 meter, klimmetjes van 10%.
Vandaag geen cultureel dagje, alleen maar genoten van de natuur, veel eucalyptusbossen die heerlijk geuren. Vanmorgen een beetje motregen gehad, daarna was het volop zonnig en weer een heerlijk temperatuurtje. We hebben dus weer veel geluk. We zijn weer samen gefietst met May en Frans en vernomen dat Henk en Marius al in Santiago gearriveerd zijn.
Via een lange steile klim komen we Arzua binnen en daar staat Gerry Frans al op te wachten, ze hebben onderweg al contact gehad. Gerry was komen vliegen naar Santiago en kwam met de bus naar Arzua. Allebei dol gelukkig en wij maken kennis met Gerry en ook met haar kunnen we het meteen goed vinden. Gerry en ik gaan opzoek naar een mooie slaapplaats en komen terecht in een super de super mooie albergeu met meerdere verdiepingen. Mooie slaapzalen met schoon sanitair, schone lakens, marmeren trappen, wasmachines, droogtrommels. We gaan de mannen ophalen en installeren ons in op dat moment nog lege slaapzaal. 's Avonds zijn alle 40 bedden bezet.
Morgen hebben we nog ruim 50 km te doen, zijn dus mooi op tijd in Santiago en denken daar weer verschillende mensen te ontmoeten die we de afgelopen 5 weken ontmoet hebben.
We worden in ieder geval verwelkomt door Frans zijn vrouw, want die is in Santiago en is vandaag met de bus Frans al komen opzoeken en wij hebben ook al kennis gemaakt. Waarschijnlijk zien we Henny en Emanuel ook nog, want die zijn op doorreis naar Portugal.
Als eerste wordt natuurlijk de kathedraal bezocht en kunnen we ergens ons credicial tonen, waar we dan een getuigsschrift voor krijgen dat we de tocht goed volbracht hebben.
Dan moeten we de terugreis gaan regelen, als we weten wanneer die is, kunnen we ons verdere programma daar op aanpassen.
woensdag 1 juli 2009
dag 33
85 km Vega de Valcorce - Portamarin Traject 5 Galicia
27 graden
Om 06.00 uur opgestaan want we hadden een zwaar traject vandaag. We begonnen met een klim van 20 km van 650 naar 1350 meter, hadden ruim 2 km van 10%. Daar stond tegenover dat we een spetterende afdaling hadden van 12 km, met de helft van het traject 7 %. Ik heb mijn snelheid weer verbeterd naar 54 km, Chris kwam tot 58 km, wel hadden we onze helm maar eens opgezet. In ons gezelschap waren ook weer May en Frans. We hadden afgesproken dat we de eerste klim samen zouden doen, want er zouden nog 2 pittige klimmen volgen. Ja het leven van een pelgrim gaat niet over rozen, maar over bergen en diepe dalen en door de wolken. De 2 volgende klimmen waren van 7 en 8 procent en hadden ook lekkere afdalingen.
We kwamen nog door het plaatsje Samos dat verscholen ligt in een prachtige groene vallei en in het bezit is van een prachtig oud klooster een van het oudste van Spanje.
We zijn nu in de provincie Galicia een bosrijk gebied. Er valt hier veel regen, alleen nu niet want de lucht is strak blauw.
Vandaag hebben we een albergeu in Portomarin, super de lux. Een hele grote zaal, met gordijnen tussen elke afdeling, een afdeling bestaat uit 40 bedden. Heel keurig en schoon sanitair. Ook wel belangrijk met nooduitgangen, dat hebben we nog niet eerder gezien.
We gaan lekker uiteten met zijn vieren, maar moeten wel om 23.00 uur binnen zijn want dan gaan de lampen uit. Het was super gezellig, May speelde nog gitaar en een Oostenrijkse mevrouw speelde mondharmonica. Uiteindelijk komen we te laat binnen en de lampen zijn al uit en de leiding is al aan het inspecteren. We hadden voor 10 euro de hele avond plezier gehad.
27 graden
Om 06.00 uur opgestaan want we hadden een zwaar traject vandaag. We begonnen met een klim van 20 km van 650 naar 1350 meter, hadden ruim 2 km van 10%. Daar stond tegenover dat we een spetterende afdaling hadden van 12 km, met de helft van het traject 7 %. Ik heb mijn snelheid weer verbeterd naar 54 km, Chris kwam tot 58 km, wel hadden we onze helm maar eens opgezet. In ons gezelschap waren ook weer May en Frans. We hadden afgesproken dat we de eerste klim samen zouden doen, want er zouden nog 2 pittige klimmen volgen. Ja het leven van een pelgrim gaat niet over rozen, maar over bergen en diepe dalen en door de wolken. De 2 volgende klimmen waren van 7 en 8 procent en hadden ook lekkere afdalingen.
We kwamen nog door het plaatsje Samos dat verscholen ligt in een prachtige groene vallei en in het bezit is van een prachtig oud klooster een van het oudste van Spanje.
We zijn nu in de provincie Galicia een bosrijk gebied. Er valt hier veel regen, alleen nu niet want de lucht is strak blauw.
Vandaag hebben we een albergeu in Portomarin, super de lux. Een hele grote zaal, met gordijnen tussen elke afdeling, een afdeling bestaat uit 40 bedden. Heel keurig en schoon sanitair. Ook wel belangrijk met nooduitgangen, dat hebben we nog niet eerder gezien.
We gaan lekker uiteten met zijn vieren, maar moeten wel om 23.00 uur binnen zijn want dan gaan de lampen uit. Het was super gezellig, May speelde nog gitaar en een Oostenrijkse mevrouw speelde mondharmonica. Uiteindelijk komen we te laat binnen en de lampen zijn al uit en de leiding is al aan het inspecteren. We hadden voor 10 euro de hele avond plezier gehad.
Abonneren op:
Posts (Atom)